نازل شدن آیه محبّت
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در روز هفدهم ماه ذى‌الحجّه سال دهم هجرى، هنگام بازگشت از مراسم حج، در وادی «قُدَید»، به فاصله یک روز تا سرزمین غدیر، بعد از نماز ظهر، با صداى بلند این‌گونه دعا کردند:
اللّهُمَ‏ هَب‏ لِعَلِیٍ‏ المَوَدَّةَ فی‏ صُدورِ المُؤمِنینَ، وَالهَیبَةَ وَالعَظَمَةَ فی صُدورِ المُنافِقینَ؛ پروردگارا! براى على علیه السلام در دل مؤمنان محبّتى و در دل منافقان، هیبت و عظمتى قرار ده!‏
بعد به حضرت على علیه السلام فرمودند: دعا کن. ایشان عرض کردند: چه دعایى کنم؟ فرمودند: بگو: خدایا براى من نزد خودت عهد و پیمانى، و در قلب مؤمنین برایم محبّتى قرار ده!
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هم سه مرتبه دعا کردند و فرمودند: خدایا، مودّت مرا در قلوب مردان و زنان مؤمن ثابت بدار و پیامبر آمین گفتند. آن‌گاه این آیه نازل شد:
«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا؛ آنان ‌که ایمان آوردند و کردارشان شایسته است، خدای رحمان به زودی محبتشان را در دل‌ها قرار می‌دهد.» (سورۀ مریم آیۀ ۹۶)
و بدین‌گونه در اثر دعاى امیرالمؤمنین و پیامبراکرم ـ صلوات الله علیهما ـ خداوند تکویناً در دل مؤمنین محبّت حضرت على علیه السلام را قرار داد!

نکات آیه محبّت
۱. محبّت حضرت على علیه السلام در دل‌های مؤمنین امرى الهى است. به همین خاطر به سادگی از بین نمی‌رود.
۲. دوست داشتن حضرت على علیه السلام و در کنار آن دوستى با دشمنان آن حضرت ممکن نیست؛ چون فرمودند:
لَنْ یُحِبَّنَا مَنْ یُحِبُّ مُبْغِضَنَا إِنَّ ذَلِکَ لَا یَجْتَمِعُ فِی قَلْبٍ وَاحِد؛ هرگز ما را دوست نمی‌دارد کسى که دشمن ما را دوست داشته باشد. چنین چیزى در یک قلب جمع نخواهد شد .
۳. در این آیه شریفه خداوند می‌فرماید: مودّت و محبت علی علیه السلام را در قلب مؤمنین قرار داده‌ام. از طرفی آن حضرت را امیر مؤمنان معرفی کرده است. پس کسى که محبّت آن حضرت را ندارد، از جمع مؤمنین بیرون است.
۴. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله محبّت به حضرت على علیه السلام را علامت طیب ولادت قرار دادند و فرمودند:
«یا عَلِیُّ، لا یُحِبُّکَ‏ إلّا مَن‏ طابَت‏ وِلادَتُه‏؛و لایُبغضُک اِلّامَن خَبُثَت ولادَثَهُ ولایُوالِکَ اِلّا مُؤمِن ولایُعادیکَ اِلّاکافِر اى على، تو را دوست نمى‏ دارد، مگر آن که نَسَبش پاک باشد. و با تو کینه نورزد مگر آن که نسبش پلید باشد و باتو دوستی نکند مگر مؤمن و با تو دشمنی نکند مگر کافر!»
۵. واین حدیث نبویّ که فرمودند: «یاعَلی لایُحِبکَ اِلّا مُؤمِن وَلایُبغِضُکَ اِلّامُنافِق» یاعلی تو را دوست ندارد مگر مؤمن و با تو کینه نورزد مگر منافق.» در تمام کتاب های مهمّ شیعه و سنی آمده است!
۶.  در آیه شریفه ۷ سوره حجرات فرموده:«...ولکنّ اللهَ حبَّب إلیکُمُ الإیمانَ و زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُم وکَرَّه إلَیکُم الکَفر والفُسُوقَ وَالعِصیانَ یعنی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داد وآن را در دل هایتان زینت بخشید و کفر و فسوق و عصیان را منفور شما ساخت» . روایات زیادی می فرمایند مُراد از ایمان در این آیه ی شریفه امیرالمؤمنین علی علیه السلام است ومُراد از کفر فسوق و عصیانُ دشمنان آن حضرتند!